Op maandagavond gingen we een gezinsavond doen met een familie waar niet iedereen lid is en degenen die lid zijn, zijn minderactief. We hadden ze al langere tijd niet meer bezocht omdat ze niet echt commitment tonen. Zo komen ze niet naar de kerk enz. We hebben gelukkig een goede relatie met hen en door ze eens elke week of anderhalve tot twee weken te bezoeken hopen we die relatie vast te houden en ze toch ook geestelijk te voeden. De les begon gek, want ze hadden nog niet gegeten. Dus wij zaten daar en zij begonnen te eten. Gelukkig kwamen de vader (geen lid) en moeder (lid) bij ons zitten en terwijl zij aten, waren we gewoon gezellig aan het kletsen. Doordat we die tijd hadden om te kletsen, konden we daarna gelijk na het eten met de gezinsavond beginnen. We spraken over naastenliefde en ik vertelde dat verhaal van die jongeman die een oudere broer heeft die hem redt van een auto-ongeluk, maar daarmee zijn eigen leven geeft. Het is in dat boekje (grijs) dat jullie met gaven voor mijn AP. Wat een bijzonder verhaal en we vergeleken het naar Christus. We spraken over hoe we meer van elkaar kunnen houden en de mensen om ons heen en hoe soms alleen een glimlach wonderen doet. Grappig was dat we een schrifttekst lazen en Liam de zoon (geen lid) kwam niet uit zijn woorden, dus vroeg hij zijn zus om te helpen (normaal kibbelen ze net als broer en zus) en nu hielp ze hem, precies waar we over spraken! Na afloop gaven we ze allemaal een mars, want bij de gezinsavond hoort een versnapering en we deden dat spel waar je iets liefs over elkaar moet zeggen. Daarna bracht de echtgenoot ons naar huis. Ik weet niet of het over is gekomen, maar dit was het meest bijzondere bezoek dat ik ooit met hun heb gehad. Het was zo gaaf, het was het enige wat we die avond deden, maar het was echt gaaf, de Geest was er en het was gezellig.
Dinsdag gingen we naar de laatste training in Exeter! Dat was weer ongelofelijk goed. President Jones gaf ditmaal de presentatie en hij is een ongelofelijk goede leraar. We spraken over Hoe te beginnen met onderwijzen (PMG 176 geloof ik) en over commitments. Ik had het gevoel dat ik er heel van aan het leren was, omdat sommigen van onze onderzoekers geen commitments/toezeggingen houden. Daarna oefenen.Ik oefende met elder Roe en elder Conover. Zij zijn in Southmead (mijn district) en we oefenden met echte onderzoekers. Dus zij speelden een onderzoeker van hen en het gave daarvan is, dat toen elder Roe me vertelde over deze onderzoeker, vertelde de Geest me dat deze mevrouw al wist dat het waar was. De Geest was sterk tijdens de oefening en allerlei dingen kwamen tot me. Dus dat was een hele gave ervaring voor mij, dat ik kon zien hoe de Geest wel degelijk met ons werkt en ons kan influisteringen wat we moeten zeggen.
Op de terugweg in de auto waren we bijna thuis. Een auto wisselde van rijbaan heel vluchtig om er nog even tussen te springen vlak voor de auto voor ons. Die ging boven op zijn remmen en dus wij ook. Helaas was de auto achter ons niet op tijd met stoppen, dus deze klapte achter op ons!!
Gekheid, mijn eerste auto ongeluk, maak jullie geen zorgen alles is oké! De auto achterons ging niet meer zo hard. We zaten in de auto van de zoneleiders en ik zat samen met de zusters. Iedereen is ongedeerd. Grappig genoeg toen we op de vluchtstrook uit stapten, zagen we de auto van de man. De hele voorkant redelijk in elkaar en de voorruit kapot en de airbags waren ook uit gegaan. Toen keken we nar onze auto, niks te zien!! Je kon de afdrukken in de achterbumper zien, maar verder was er niks aan de hand. Ook de andere kerel was oké! Allemaal een beetje geschrokken konden we er toch wel om lachen. Ook mijn nek en rug zijn volgens mij oké. De volgende dag was het een beetje stijf door de klap op je spieren, maar niks ernstigs. Dus maak jullie je geen zorgen, heb ik ook weer meegemaakt, hahahaa :)
Nou, die avond bleef ik in Taunton op een uitwisseling met elder De Almaida, ZL, uit Portugal, maar hij woonde in Engeland voor zijn zending. We hadden veel succes en ik mocht rijden. Dus dat was leuk. We hadden ook een aantal teaches in het Portugees, dat was wel gek, maar goed.
Donderdag was echt heel gaaf. Woensdagavond was ik weer terug in Wells Road en donderdagmorgen vroeg hadden we een teach met Faith! Haar moeder was er ook, alleen haar zus niet. We hadden al een beetje het gevoel dat die niet zo heel erg geïnteresseerd was. Maar we focusen veel op Faith. Ze heeft al de hoofdstukken, die we hadden opgegeven uit het BvM gelezen. Ze vertelde ons dat ze ons vorige bezoek heel erg opbouwend vond en dat ze sinds dat en het lezen veel rustiger is geworden in het omgaan met haar gezin en zich veel gelukkiger en meer geïnspireerd voelt! We spraken over Joseph Smith en de Herstelling en ik weet niet meer precies hoe, misschien spraken we over de autoriteit om gedoopt te worden, omdat ze daarover had gelezen in 3 Nephi 11, en toe vroeg ze of zij ook gedoopt kon worden in een zekere tijd. En we zeiden: ja, daar wilden we je eigenlijk juist voor uit nodigen. En we gaven haar de commitment en vroegen of ze zich wilde voorbereiden voor de 23ste van oktober. Ooh ja, zei ze!!! Ik dacht dat het langer moest duren. Dus ze was blij dat ze zou gauw kan worden gedoopt. WOWOWOW!!!! Gaaf hè?! Grappig genoeg leven zij en Jean, de andere oudere dame die gedoopt zal worden, ook redelijk dichtbij elkaar. We hebben haar moeder nog niet uitgenodigd, maar wellicht dat we daar volgende keer ook met haar over kunnen spreken.
Toen we dus ook wegliepen, maakte ik even zo'n sprongetje waar je je benen tegen elkaar aan tikt in de lucht, hahaha!!! joepie! Aan het eind zij zei ook het gebed en ze werd een beetje ontroerd toen ze voor haar familie bad. Ze realiseert zich dat ze haar misschien niet zullen ondersteunen of met haar mee zullen komen. We vertelden haar dat we hen heel graag zouden willen ontmoeten en dat haar zoons naar de jonge mannen kunnen komen in de kerk en wellicht dat zij in zekere tijd ook klaar zijn om deze stap te zetten, maar dat nu zij er meer klaar voor is, dan de rest van haar gezin. Gisteren in de kerk vertelde ze ons dat ze alweer al haar hoofdstukken had gelezen en Matt Webb (zoon van de bisschop, woont 4 huizen verder ;-)) nodigde haar uit voor de gezinsavond vanavond bij hun thuis.
Ik was niet bij de teach met Clare, want elder Judd en elder Hatch onderwezen haar op woensdag toen ik in Taunton was. Ze nodigden haar uit om gedoopt te worden, maar ze wil nog niet die commitment aangaan. Ze wil het liefst eerst heel het BvM lezen, voordat ze een besluit neemt. Hmmmhh, dus daar moeten we haar in gaan helpen, dat ze begrijpt dat ze ook eerder een antwoord kan ontvangen. Grappig, ze is een beetje een perfectionist. Dat klinkt wel bekend in mijn oren. Niets doen totdat je het zeker weet. Ik merk dat best wel veel de laatste tijd, dat mijn onderzoekers soms erg op mij lijken of dat we in ieder geval overeenkomsten hebben. Ik denk dat Hemelse Vader mij tegelijkertijd met hen iets probeert te leren.....
In avond kwam ze echter naar de kerk voor de JoVo's (jongvolwassenen) en ze bracht twee grote zakken snoep mee voor de elders omdat we bang waren dat we haar een beetje hadden gepusht en zo voelde ze zich ook wel. Dus elder Judd en elder Hatch boden tot wel 3 keer hun excuses aan en ze accepteerde dat, maar voelde zich een beetje schuldig naar ons, dus bracht ze snoep. Ook al is het iets kleins, dat vind ik dan toch weer bijzonder, want het laat zien wat voor een relatie we hebben met haar.
Helaas hebben we niet zo heel veel onderzoekers gevonden deze week. Ik voel me soms heel onzeker en dat helpt niet want dan lopen mensen op straat gewoon langs je heen of willen niet luisteren. Ik denk dat ik soms toch nog te veel op de negatieve dingen aan het letten ben, terwijl ik moet letten op wat ik goed doe.
Morgen heb ik mijn eerste districtmeeting, nu de training voorbij is, hebben we weer gewone districtmeetings, maar ik moet de presentatie doen!!! Aaahahah!!! Dus.... en ik hoorde pas vanmorgen waarover, 2 Nephi hoofdstuk 31, het is niks nieuws en ik ken de ''materie'' maar hoe ga ik het preseteren? Voorbeelden en dergelijke, daar wil ik over nadenken, dus. Maar ik heb het gevoel dat het wel goed zal gaan, het is ongeveer een half uur.
De zending deed het niet zo heel goed, maar in de afgelopen week zijn de doopdiensten meer dan verdubbeld, echt heel heel gaaf. Ik heb verder niet zo heel veel te melden.
Alleen dat ik jullie mis, en van jullie hou. Ik hoop dat jullie je nu niet ongerust gaan maken met dat ongeluk, is echt niet nodig!!! Alles is goed en ik voel me prima. Het wordt wel al gauw kouder hier, winter!!! AAH!
Volgende week is de Algemene Conferentie en daar kijken we allemaal heel erg naar uit. O ja, tjonge ik vergeet het bijna. We hadden 5 onderzoekers in de kerk gisteren! Dat heb ik niet meer gehad sinds ik en elder Carr. Faith, Clare en haar moeder en twee mensen die eerder van de kerk hadden gehoord en wilden komen. We weten alleen niet of ze echt onderwezen willen worden.
Ik hou zoveel van jullie, dank jullie wel voor al jullie ondersteuning en gebeden. Ik ben zo dankbaar voor het succes waarmee Hemelse Vader ons heeft gezegend. Ik weet dat het evangelie waar is, ik hou van mijn Verlosser Jezus Christus en ben dankbaar dat ik Hem nu mag dienen. Ik hou van dit werk. Het is soms zwaar, maar dan denk ik aan Hem, en hoe zwaar Zijn zending was en dan kan ik er weer tegen aan!
Ik bid ook elke dag voor jullie, ik hoop dat jullie dat ook voelen!
Ik hou van jullie, heel heel heel veel liefs,
elder Daan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten