Opa, vader en zoon

Hallo allemaal,

Oooh jongens, wat is er veel gebeurd! Het is altijd weer heerlijk om van jullie te horen. Dank jullie wel dat jullie zoveel met mij delen, dingen die jullie opvallen of leren of geestelijke ervaringen die jullie hebben. Ik stuur jullie dit bericht vandaag, donderdag 29 juli, omdat er afgelopen maandag transfers waren en dus vandaag p-day. Ik heb niet zo veel tijd vandaag en er is zoveel te vertellen.

Dit was de laatste week die Elder Foong en ik samen zouden hebben (waarschijnlijk) en er gebeurde iets heel bijzonders. Elke vrijdag hebben we onze weekly planning session en aan het eind is de companionship inventory. Dus waarbij je krachten en verbeterpuntjes met elkaar deelt. Dit zou onze laatste keer zijn en we reflecteerden op de hele 6 weken die achter ons lagen. Bijzonder vind ik altijd en dat merkte ik ook heel erg met jullie voor ik hier kwam en me voorbereidde, dat wanneer je open en eerlijk naar elkaar kan zijn en je vertrouwen in elkaar hebt, dan gebeuren er wonderen. We spraken open en eerlijk over deze laatste moves en het gevolg was dat we zo veel meer unified waren daarna. Voor alle volgende dagen tot aan de overplaatsingsdag. We hielden meer van elkaar, denk ik en waren meer één, en dat zagen we ook meteen terug in deze laatste paar dagen in het werk. We waren zeer in tune with the Spirit. Ik denk zelf dat wanneer je één met elkaar bent, dat ben je ook één bent met je derde collega, de Heilige Geest. Maar we hebben een aantal heel bijzondere lessen gehad de afgelopen dagen waar de Geest sterk was. We vonden maandag en dinsdag 2 nieuwe onderzoekers, daar hebben we zo voor gebeden en struggles mee gehad en nu vonden we er twee!

Zaterdag mocht ik een zalving geven aan een minder actieve zuster die over 3 weken gaat bevallen en het was heel speciaal. Zo duidelijk als soms de openbaring kan komen!

Nou hier komt het dan. Zondagavond kreeg ik een telefoontje van de zendingspresident... midden in een meeting met de JOVO raad, maar ik dacht dit is belangrijk, ik loop er wel even uit. President zei: “Are you ready for an adventure?” Hij zei, dat hij me wilde hebben als één van zijn trainers deze komende moves. Dus ja..... Haha, ik wist niet wat ik moest zeggen, dus ik zei: “I don’t know, president.” Hij zei: “Well, with the help of the Lord, do you think you'll be able to do it?” En toen zei ik: “oké president.” Die maandag kreeg ik opnieuw een telefoontje van de zendingspresident. Hij zei: “Have you ever seen a movie were you had to walk out before the end? It's the same with your poem!” Ik had hem een deel van de zendelingenpoem (gedicht) gestuurd, die ik van jullie had gekregen en hij vind het geweldig, dus ik moet de rest sturen. Hij zei, dat hij mij een geweldige zendeling vindt. Hij bewondert hoe dicht ik bij Hemelse Vader leef. En opnieuw zei hij: “I want you to be one of my trainers.” Dus ik zei: “Oké president, ik ben er klaar voor!”

Nou wauw, die dagen grappig genoeg voelde ik me helemaal niet klaar om dit te gaan doen. Ik worstelde met een hele mix van emotie aan de ene kant, was ik trots dat ik al na 3 maanden mag trainen aan de andere kant is de verantwoordelijkheid gigantisch!!!

Ik mocht met elder Foong naar de Tempel rijden, we moesten al om 4:30 uur op en een aantal andere zendelingen ophalen. Alles ging gelukkig goed. Het is gaaf om auto te rijden!

Mijn “zoon” heet Elder Hatch, hij komt uit Orem, Utah en lijkt me een geweldige zendeling. Ik kan het goed met hem vinden. Hij was er ook al heel vroeg in de morgen omdat hij en zijn collega uit Provo MTC kwamen en er dus al een dag eerder waren. Dus grappig genoeg hadden we al een beetje kennis met elkaar gemaakt. 's Middags hadden we de sorting head traditie en ik was de laatste zendeling samen met een ander, maar heel leuk om met hem te gaan dienen. Hij lijkt me heel vriendelijk en is enthousiast om hard te werken. Ook heel nerveus want alles is toch heel nieuw. Zijn vader is een hele beroemde pianist, vertelde hij me.
Hieronder kun je elder Carr zien op de foto. Hij heeft mij getraind. Links van mij staat elder Hatch die ik nu ga trainen. Op de foto dus opa, vader en zoon :-)

Ik voel me heel erg overweldigd soms omdat ik zelf nog niet alle trics en kneepjes van het vak ken. Ik ben het zelf nog allemaal aan het leren. De president zei echter dat wij waren gekozen middels gebed en vasten en dat dit precies was wanneer de Heer ons nodig had. Toen moest ik denken aan dat ik eerder op zending was gegaan en dat had aanvaard, als ik dat niet had gedaan had ik nu niet klaar geweest....

Nou willen jullie hard voor ons bidden! Haha, het komt allemaal wel goed, denk ik, maar het is toch wel heel spannend.
Ik weet dat Jezus Christus leeft! Ik zal jullie nog meer schrijven aankomende maandag.

Heel heel veel van jullie elder.

Elder Peschier

De Geest van het werk 19 juli 2010

Hi allemaal!

Oooh, dat zal je ook altijd zien. Op de momenten dat je het het hardst nodig hebt, crasht de laptop van mijn familie in Frankrijk. Om die reden zijn mijn berichten van de afgelopen weken wat later dan je gewend bent op mijn blog gezet. Dit bericht is van maandag 19 juli 2010.

Ik vind het altijd heel leuk om van zoveel mensen te horen hoe het met jullie gaat.
Wat gaaf om te horen dat Quincy nu al meteen naar de Tempel is geweest! Echt geweldig. Ik vind het soms nog zo maf, want ik ken hem als een schoolvriend en niet in de Kerk. Het is soms zo gek, maar ook zo bijzonder om in te beelden dat hij nu het Avondmaal kan inzegenen en met zijn priesterschap kan dienen.

We hebben best een goede week gehad hier. Maandag gingen we voor P-day naar een heeeeeeel groot winkelcentrum, het was alleen zo ver weg en we moesten nog boodschappen doen, dat we uiteindelijk alleen maar heel snel even hebben rondgekeken en daarna moesten we alweer er vandoor.... Maar ja het was wel heel leuk met de andere jongens. Maandagavond hadden we een gave ervaring. Onze afspraak verviel en we hadden een lid uit de wijk bij ons die net terug is van zending. Dus we gingen in de buurt langs de deuren en we klopten op een deur van het huis van een gezin. De vrouw luisterde heel aandachtig de hele tijd en we konden een sterk getuigenis delen. Ik voelde de Geest door me heen werken, of middels mij. Ik voelde wat ingevingen en ze nam een Boek van Mormon aan. In eerste instantie was ze helemaal niet zo heel erg geïnteresseerd, maar uiteindelijk aanvaarde ze een Boek van Mormon en ze wilde dat we nog een keer langskwamen. Helaas had de echtgenoot helemaal niet geluisterd en toen ze vroeg wanneer we konden langskomen, zei hij dat ze er niets mee te maken wilden hebben. Maar toen zei zij: “nee, ik wil dit boek lezen.” Nou, dus er was even wat spanning, maar gelukkig hield ze het Boek. Het lid dat bij ons was, woont heel dichtbij haar en hopelijk kunnen we binnenkort nog een keer langs gaan.

Dinsdag was de beste dag van de week bij verre. We hadden districtvergadering in de ochtend en iedereen had de opdracht gekregen een kleine toespraak van een paar minuten voor te bereiden uit “Predik Mijn Evangelie”. Ik had als onderwerp: Wanneer ben ik een succesvolle zendeling. Grappig genoeg was dat nou precies iets dat ik nu moet leren en probeer te leren. Enkele dagen voordat ik deze opdracht kreeg stuurde mijn moeder mij een brief met bijlage. In de bijlage was een gedichtje over een zendeling die helemaal niet het gevoel heeft dat hij succesvol is. Ze werkten hard, maar vaak is helemaal niemand thuis of geen succes aan het einde van de dag. Toen ik dat voor het eerst las, voelde ik heel duidelijk dat ik mijzelf daarmee kon associëren. Je voelt je regelmatig zo. Doe ik wel genoeg mijn best? En toen kreeg ik deze opdracht. Daarnaast had de maandag voor afgelopen dinsdag de zendingspresident een klein mailtje naar mij gestuurd, bijzonder geïnspireerd, hij schreef het volgende: “You set the goals and then try your very best. The succes is not in the figures but rather in the EFFORT. The Lord will notice your efforts and bless you in due time. Just be patient.”

Dus samen met dat berichtje en het gedicht van mijn moeder had ik mijn toespraak bijna klaar. Ik deelde het gedicht in mijn toespraak. Nou, ik moet zeggen dat tranen over mijn wangen stroomde want het is zo waar. Vele andere jongens waren ook in tranen. De districtmeeting was sowieso al heel speciaal. We keken de “Special witnesses of Christ before the talks” van Jeffrey R Holland, super sterk en één van de elders deelde een heel persoonlijk getuigenis vlak voor mij. Na afloop zei elder Bringhurst (hij en zijn vrouw zijn een ouder zendingsechtpaar en gaan nu naar huis), het was hun laatste districtvergadering, dat dit de meest geestelijke Districtsvergadering ooit was. En ik denk dat we allemaal heel sterk de Geest konden voelen. We konden allemaal zo sterk voelen hoeveel Hemelse Vader van ons houdt, dat hij zijn Zoon Jezus Christus opofferde voor ons en dat Christus gewillig was het te doen. Het was heel erg op de Heiland gericht en heel speciaal.

Tracey, de mevrouw die accepteerde om gedoopt te worden, belde ons deze week en zei dat ze het wil uitstellen!!!! Ze is nu gewoon te druk. Gelukkig kregen we haar deze week ergens te pakken. We waren aan het wachten voor de bus en ik voelde dat we haar moesten bellen. Dus dat deden we en we kregen haar te pakken. We zeiden dat het geen probleem was om de datum te verzetten naar volgende maand, maar dat we haar wel heel graag wilde zien in de tussentijd, al is het voor nu maar 1 keer per week. Gelukkig vond ze dat goed en we hopen haar woensdag te zien. Nou, afgelopen woensdag gingen we langs een minder actief lid en daarna aankloppen in het gebied. We vonden een mevrouw, 25 jaar oud, met een jongetje van 3, die heel erg slim is voor zijn leeftijd. We deelden een eerste les met haar. Ze vertelde ons dat toen ze elf was ze ook zendelingen had ontmoet en dat ze altijd al gedoopt wilde worden. Dus we nodigde haar uit om gedoopt te worden en ze zei: “yes, please guys”. Of zoiets, ik kan me alleen herinneren dat ze please zei. Is dat niet speciaal? We gaven haar de datum om gedoopt te worden op de 14e augustus.
We spraken af haar op vrijdag weer te zien, voor meerdere redenen kwamen we vrijdag pas een uur te laat daar aan. Ze was er niet. Zaterdag weer geprobeerd, was er niet, gisteren zijn we maar liefst drie keer na de Kerk naar haar huis gegaan en iedere keer was ze er niet. Dat zorgde natuurlijk voor wel wat teleurstelling, maar we hadden het wel heel hard geprobeerd. We hebben haar ook iedere keer een kaartje in de bus achtergelaten met ons nummer en het verzoek ons te bellen.

Daarnaast was zaterdag een bijzondere dag. We hadden eindelijk weer een les met Jordan, hij is een jongeman van 14 en komt al voor redelijk lange tijd naar youth omdat zijn oma lid is van de Kerk en om bepaalde redenen woont hij bij zijn oma. We deden een les uit het kinder boek van Mormon omdat hij moeite heeft met lezen. We spraken over Ammon en zijn voorbeeld naar koning Lamoni en de indruk die hij op hem maakte door zijn voorbeeld. Daarna vroegen we hem wie een voorbeeld voor hem was. 'YOU' , zei hij. Op dat moment wist ik even niet zo goed wat te zeggen, maar ik voelde me zo vereerd en dankbaar. We spraken over Jezus Christus en het volgen van zijn voorbeeld en dat één van de dingen de doop was waarin Jezus een voorbeeld heeft gegeven. Hij wordt echter veel gepest op school en is bang zijn temper te verliezen. Daarom wil hij nog niet gedoopt worden. Maar we vroegen hem erover na te denken en altijd indachtig te zijn: “wat zou Jezus doen?”

We hopen deze week Jordan, Tracey en Becky een datum te geven om gedoopt te worden, dus laten we maar bidden daarvoor. We gaan niet meer ons doel halen om 5 dopelingen te hebben deze maand/overplaatsingen, maar als we 5 ijzersterke onderzoekers kunnen vinden voor de volgende moves dan hebben we in ieder geval iets om mee te werken. We vinden het nu heel erg moeilijk om soms onderzoekers te vinden. We hebben niet zo veel onderzoekers. Gelukkig hebben we ook minder actieve leden om mee te werken en één belde wij deze week. Ze zei dat ze van plan was om sterk terug te komen, dat het beter met haar gaat en dat ze dus weer actief wil zijn! Ze is de afgelopen 3 weken naar de kerk gekomen, dus dat is wel weer heel gaaf!

Ik moet er helaas alweer van door.

Ik ben zo dankbaar voor alle goede herinneringen waar ik op kan terugkijken. Mijn familie en vrienden zijn het waar ik aan denk wanneer het moeilijk is. Tot volgende week!


Elder Peschier

Leuke en mooie momenten

Nou nou, wie had dat gedacht he, Nederland in de finale, gelukkig hielden veel leden mij hier op de hoogte van de vorderingen en veel leden ondersteunden Nederland. Zelfs de bisschop belde me een tijdje terug om te zeggen, dat Nederland tegen Uruguay zou spelen in de halve finale, haha! Gisteravond laat belde de districtleider om te zeggen dat ze zojuist hadden verloren, hij had het waarschijnlijk van iemand anders gehoord want hij is een grote WK fan.

Er zijn een aantal leuke en mooie momenten van de afgelopen week die ik natuurlijk met jullie wil delen

Het neusje van de zalm deze week was natuurlijk de doopdienst van Chloe! Gisteren is zij gedoopt. We hebben haar 3 keer gezien deze week en iedere keer was het toch weer bijzonder. Ze is maar 10 jaar, en een gezin uit de wijk heeft haar geadopteerd. Ze weet ongelofelijk veel. We spraken over de boom des levens en de ijzeren roede en over de Heilige Geest met haar op maandag, en over hoe de Heilige Geest voelt en toen zei ze: “Dat is nou precies hoe ik me voel”. Nou dat raakt me wel, dat is speciaal. Donderdag kwamen we samen met de districtleider want hij moest een interview met haar hebben. Het was zo leuk om te zien hoe enthousiast ze was toen ze het interview succesvol had doorlopen, we hadden niet anders verwacht maar toch heel leuk. Gisteren was er veel familie en alles verliep wel goed. De familie had alle voorbereidingen getroffen. Ik voelde me zeer vereerd wetende dat ik een aandeel mocht hebben in haar voorbereidingen naar dit punt. Na de doop zong het jeugdwerk het liedje When I am baptized, dat gaat over de regenboog is prachtig met kleuren helder fris, dan denk ik aan de aarde die weer schoongewassen is.... Ik hou van dat liedje. Heel speciaal was dat Chloe ons als zendelingen had gevraagd om bij te staan bij haar bevestiging, samen met de bisschop en haar familie. Tijdens de eerste paar zinnen voelde ik heel krachtig dat de Heilige Geest op dat moment aan haar werd gegeven. Ik ben dankbaar voor het priesterschap en dat zij ons hiervoor had gevraagd. Dus alhoewel ze maar 10 jaar is, denk ik dan dat dit mijn eerste doopdienst was van één van mijn onderzoekers!

Verder zijn alle gebedjes van jullie deze week en van de wijk en van ons verhoord! Woensdag gingen we langs een potentiële onderzoekster, Tracey, die aangaf toen eindelijk wat tijd te hebben. We hadden het al eerder geprobeerd maar ze had vaak geen tijd of was er niet. We spraken over de Herstelling en het Boek van Mormon. Ze begreep het allemaal en zij vond het allemaal logisch klinken. Dus aan het eind zei elder Foong of ze zich wilde voorbereidingen om gedoopt te worden voor de 24e en ze zei ja! Ze moest wel zeggen dat ze het nu erg druk heeft en dat ze soms twijfelt aan zichzelf of ze het wel allemaal kan, maar ze wilde het wel proberen. Dus eindelijk iemand gevonden die ook gedoopt wil worden. Dus dat was hartstikke gaaf.
Helaas was het erg moeilijk om contact te maken met haar in de dagen erna, het onderwijzen op vrijdag kon ook niet doorgaan omdat wij een training hadden (zal ik zo meer over zeggen) en zondag kon ze helaas niet naar de kerk komen. Dus inmiddels is ze officieel geen doopdatum meer. Gelukkig echter gisteren na de doopdienst naar haar huis gegaan waar we haar even konden zien. We konden weer even contact maken, ook met de rest van haar familie en ze wil zich nog steeds voorbereiden. Wellicht dat het nu alleen iets later wordt. We hebben gelijk maar 2 nieuwe momenten gepland om haar te zien en zullen een nieuwe datum opzetten binnenkort. En ze zei dat ze meteen allemaal vragen stelde en over Joseph Smith sprak met haar echtgenoot dus dat liet toch wel zien dat ze er enthousiast over is. Gaaf! Haar echtgenoot wil er niet zoveel van weten maar respecteert haar keuze en zal ook naar de doopdienst komen om haar te ondersteunen.

Vrijdag was dus de Zone Training, alleen voor onze Zone, dus dat zijn 12 zendelingen hier in Wells Road. De Zendingspresident deed interviews en de Zoneleiders en zuster Shamo deden een instructie. We spraken veel over planning en over het gebed. Iedere avond plannen we voor de volgende dag en we kregen instructies hoe we onze sessies meer geestelijk en beter kunnen maken. Veel ideeën opgeschreven en vol motivatie om dat aan te pakken. Het moet echt een momentje zijn waarbij wij inspiratie kunnen ontvangen van Hemelse Vader voor onze volgende dag. Daarna sprak zuster Shamo veel over het gebed. Over hoe wij een sterke relatie moeten opbouwen met onze Hemelse Vader om onze onderzoekers ook te helpen datzelfde op te bouwen. En hoe wij altijd inspiratie moeten zoeken van Hemelse Vader voor Zijn werk en Zijn kinderen. Daarna vroeg zuster Shamo mij om het gebed te zeggen voor de hele Zone! Iedereen kwam op met punten waar ze dankbaar voor waren en onderzoekers die hulp nodig hadden. Daarna gingen we allemaal op onze knieën in gebed. Ik voelde me erg vereerd dat ik het gebed mocht uitspreken en het was heel speciaal. Er was een krachtige Geest en het was heel duidelijk dat we werkelijk tot Onze Vader spraken. Dat is vooral wat mij heel erg raakte, hij is echt mijn Vader, onze Vader. Hij kent mij, houdt van mij en ons allemaal.
Nou omdat we in Wells Road waren deed de Zendingspresident de interviews als laatste met ons, omdat iedereen ver moest reizen en wij het meest dichtbij waren, dus één van de Zoneleiders zat in een interview en de ander moest bij zijn collega blijven en andere zendelingen moesten naar huis worden gebracht. Dus de Zoneleider vroeg of ik wilde rijden!!!! HAHAHA Ja natuurlijk!!! Gaaf! Dus een beetje bang in de auto met 2 elders en elder Foong.

In de zending hebben ze Opel Meriva's. Nou alles is goed gegaan, wel heel maf om aan de andere kant van de weg te rijden. Schakelen met links en ik moest soms even de spiegels bijstellen, maar het ging wel goed. Soms moest ik snel van baan wisselen, maar goed, het ging niet perfect maar het was heel leuk. Daarna samen met elder Foong een interview gehad met de Zendingspresident en hij en zijn vrouw brachten ons daarna naar onze etensafpraak voor die avond.

Het gaat allemaal goed hier. Ik vind het soms wel erg moeilijk om positief te blijven, dus dat is mijn doel voor deze week. Op het positieve blijven focussen. Het is in ieder geval overduidelijk dat de tegenstander er alles aan doet om ons als zendelingen aan te vallen en minderwaardig te doen voelen. Elder Foong en ik worden al meer en meer goede vrienden. Ik begin meer en meer van hem te houden en ook deze ervaring maakte ons weer sterker! Soms is het, denk ik, gewoon overweldigend toch de verantwoordelijkheid die je voelt en de angst om niet genoeg je best te doen.

Ik ga nu gauw de Zendingspresident schrijven, want dat gebeurt sinds kort ook per email.

Ik hou van dit werk. Ik ben dankbaar om een dienstknecht te zijn van Hemelse Vader. Ik weet dat Jezus Christus leeft. Ik wil meer altijd indachtig zijn dat ik Hem vertegenwoordig, door Hem ben aangesteld. Dus ik ga gewoon weer mijn best doen deze week. Ik hou heel veel van jullie.

Liefs, jullie elder

Geloof oefenen

Hehe! Eindelijk mag ik jullie weer mailen! Ja, vorige week ging het dus helemaal verkeerd.
Pap, jouw berichtje over ons persoonlijk gebed is precies wat ik nodig had! Dus zo zie je maar, heel bijzonder weer! Eén van de dingen die we vaak zouden moeten doen als zendelingen, is in gebed gaan over waar we naar toe moeten. Dat is echter heel zwaar, want je moet heel geduldig op een antwoord wachten. De momenten dat we in gebed gingen kregen we echter een antwoord. We hebben een onderzoeker, Villie Avenante, 18, super goede jongen, heel bijzonder. Hij gaat echter eind van de maand op vakantie voor een maand en heeft dus besloten te wachten met zijn doopdienst tot 11 september! We proberen hem echter om de dag te bellen en contact met hem te hebben en een schrifttekst te lezen. Elke keer dat ik een tekst voor hem moet opzoeken, voordat ik hem bel, zeg ik een klein gebedje dat ik iets mag vinden dat hij nodig heeft, en dan sla ik ergens het boek van Mormon open of ik blader wat er doorheen. Dat heeft nu diverse keren gewerkt. Sometimes better than other, maar het werkt! En het is speciaal want het versterkt je vertrouwen in Hemelse Vader en van hem in ons!

Nou maar ja, ik moest gisteren denken aan het uitoefenen van geloof. Waarom noemen ze het nou uitoefenen van geloof. Iemand in de kerk vergeleek het met een spier. We moeten een spier trainen/exercisen om sterker te laten worden. Eén van de manieren om ons geloof te versterken is door gebed, zeker als je wacht op een antwoord of een antwoord verwacht! Dus ik ga proberen deze week dat vaker toe te passen, elke dag als het kan, maar het begin is natuurlijk heel moeilijk, want je spier is nog niet zo sterk. Het is nog steeds moeilijk om antwoorden te herkennen ook nu ik een elder ben, maar ik denk dat misschien ik er meer gevoelig voor kan zijn omdat ik ben aangesteld.

Verder gaat het hier redelijk goed. Het kan wel beter en dat is gelijk ook het moeilijke. Onze zending lijkt het moeilijk te hebben op dit moment. Waarom weet ik ook niet precies, maar het aantal dopelingen neemt niet toe als het zou moeten. Wij hebben het doel om 5 mensen te dopen deze maand! We hebben een iemand, Chloe, een klein meisje van 10 een pleegkind van leden. Dus we moeten aan de bak en ik hoop dat onze gebedjes gaan helpen. Willen jullie ook voor ons bidden dat we ons doel zullen halen? We hebben gisteren in het priesterschap alle broeders ook gevraagd dit te doen. Als we allemaal in geloof de Heer benaderen, dan is het alleen aan mij en elder Foong om alles te geven wat we maar hebben. Elder Linekar, onze districht leider, heeft ons als doel 2 doopdata voor zondagavond laten zetten. Helaas niet gehaald. Maar! Doordat we meer gefocused waren op ons doel, nodigden we meer mensen uit die we tegenkwamen om gedoopt te worden en we spraken met meer mensen en nu hebben we een aantal nieuwe mensen ontmoet, die we zullen gaan onderwijzen, dus dat is gelukkig wel goed.

Zaterdagavond nodigden we iedereen uit om naar de kerk te komen. Weten jullie nog die potentiële onderzoeker, die elder Foong en ik bezochten op maandagavond? Daniela? Nou, we zagen haar deze week en nodigden haar uit voor de kerk en vertelden haar dat de getuigenisvergaderingen altijd heel bijzonder zijn. We belden haar zaterdag en ze zei dat ze van plan was om te komen samen met haar zoontje. Nou we waren super enthousiast. 6 mensen zouden waarschijnlijk naar de kerk komen, uiteindelijk waren het er 3, maar toch! We waren zo blij om Daniela en haar zoontje te zien in de kerk en Isaac de enige diaken in de wijk kent haar zoontje van school! Dus dat is wel leuk. Ik hoop maar dat ze de geest heeft gevoeld.

Deze week zaten we ergens op de bus en ik voelde me een beetje bezwaard. Ik besloot om de Schriften erbij te pakken in de hoop dat ik daar troost uit zou vinden. Ik ging naar het hoofdstuk waarvan ik meest overtuigd was dat het zou helpen, 3 Nephi hoofdstuk 11, over de Heiland. Terwijl ik het las voelde ik de liefde en troost die ik nodig had en het versterkte mijn getuigenis van het Boek van Mormon. Die avond oefende Elder Foong en ik een uitnodiging om gedoopt te worden en ik deelde mijn getuigenis van het Boek van Mormon. Ik voelde de Geest zo sterk, dat ik weet dat het Boek van Mormon waar is!

Dus daar ben ik Hemelse Vader heel erg dankbaar voor. Ik weet niet of ik jullie ooit heb verteld hoe ik mijn getuigenis vooral van het Boek van Mormon heb ontvangen, misschien dat ik dat jullie wel zal schrijven. Soms twijfel ik heel erg of we wel genoeg doen, misschien dat we soms beter ons best kunnen doen maar ik ben zo dankbaar voor jullie liefde. Voor jullie gebedjes, want ik kan het haast voelen! Weet dat we elke dag voor jullie bidden.

Elder Foong en ik raken al meer aan elkaar gewend! Dus dat is heel goed. Dat heeft ook zeker deze week geholpen, het versterkt de Geest als je vereend bent!

Ik hou van jullie!

liefs jullie Elder

Zijn Handen

Deze week heb ik jullie niet kunnen mailen. Maandag was zoneconferentie en dus was mijn vrije dag op dinsdag. Maar ja, op dinsdag zijn alle bibliotheken dicht dus we gingen naar een internetcafé en de computer bleef maar vastlopen, dus dat werkte niet. Dus schrijf ik maar op deze manier.
Zoneconferentie maandag was amazing! Echt zo bijzonder, telkens weer zo’n sterke geest. Eerst spraken de eerste en tweede raadgever van de zendingspresident. President Jones sprak over studie en onderwijzen uit de schriften. Hij vergeleek het met een huis. De fundering is de schrifttekst zelf en de inhoud dat is het doel waar wij ons op richten. De muren zijn de beginselen die we vinden in de tekst. We zoeken en onderwijzen over deze beginselen samen met de onderzoeker en tot slot is de toepassing. Het toepassen welk deel we proberen de onderzoeker zelf te laten uitdenken. Dat is natuurlijk heel sterk. Nou, misschien dat jullie dit ook kunnen gebruiken. Je kunt het ook voor je persoonlijke studie gebruiken. Daarna sprak president Martin over de volledige wapenuitrusting Gods voor ons als zendelingen. Dat we ons moeten wapenen met gehoorzaamheid, rechtvaardigheid en een sterk getuigenis. Tot slot sprak president Shamo. Hij sprak over hoe we ons soms ongeschikt voelen. Hij deelde hoe een simpel en oprecht getuigenis het meest krachtig is. Hij zei dat het zal groeien als we het delen. Ook zei hij dat we 2 dingen nodig hebben:

1e – De Heilige Geest.
2e – Weet dat je bent geordend.

Weten jullie nog hoe ik zei dat toen ik werd aangesteld het voelde als de handen van de Heiland op mijn hoofd? Hij gebruikte dat voorbeeld toen hij aan het uitleggen was. Hij zei hoe een zendeling hem een prachtige brief had geschreven met die ervaring erin. Dat ben ik! Nou, toen moest ik wel heel wat tranen wegvegen. Hij zei, dat die ervaring echt is, het waren Zijn handen! Hij zei, dat als je het even niet meer weet, denk dan in ieder geval aan “From who you were ordained” (dus door wie werd je aangesteld). Dus ik heb hem een dikke knuffel gegeven na afloop.

Afgelopen week was best pittig ook nog. We hebben bijna geen nieuwe mensen gevonden. Dus maandagavond toen we weer terug waren, nog een uurtje gewerkt.
We baden voor een wonder. We gingen langs een potentiële onderzoeker die we enkele weken daarvoor hadden ontmoet. We klopte op de deur, zij deed open en vroeg of we wilden binnenkomen. 
We hadden een goed gesprek met haar. Ze heeft wel veel vragen maar we nodigden haar uit om te bidden over het Boek van Mormon en haar zoontje komt naar de Jeugdactiviteit deze week. Dus dat was cool, want dat is onze eerste onderzoeker in 1 uurtje werken.

Oh ja, we hadden ook gevast voor ons doel om als zone 28 doopdiensten/dopelingen te hebben deze paar weken, 5 in Wells Road. Dus we moeten hard aan de bak. We hebben nu alleen Chloe, 10 jaar oud , een pleegkindje van leden.

Ik weet met heel mijn hart dat Jezus Christus leeft. Hij houdt van ons. Hem dien ik nu. Ik ben daar zo dankbaar voor, dat weten jullie.

Liefs, jullie elder.