De Geest van het werk 19 juli 2010

Hi allemaal!

Oooh, dat zal je ook altijd zien. Op de momenten dat je het het hardst nodig hebt, crasht de laptop van mijn familie in Frankrijk. Om die reden zijn mijn berichten van de afgelopen weken wat later dan je gewend bent op mijn blog gezet. Dit bericht is van maandag 19 juli 2010.

Ik vind het altijd heel leuk om van zoveel mensen te horen hoe het met jullie gaat.
Wat gaaf om te horen dat Quincy nu al meteen naar de Tempel is geweest! Echt geweldig. Ik vind het soms nog zo maf, want ik ken hem als een schoolvriend en niet in de Kerk. Het is soms zo gek, maar ook zo bijzonder om in te beelden dat hij nu het Avondmaal kan inzegenen en met zijn priesterschap kan dienen.

We hebben best een goede week gehad hier. Maandag gingen we voor P-day naar een heeeeeeel groot winkelcentrum, het was alleen zo ver weg en we moesten nog boodschappen doen, dat we uiteindelijk alleen maar heel snel even hebben rondgekeken en daarna moesten we alweer er vandoor.... Maar ja het was wel heel leuk met de andere jongens. Maandagavond hadden we een gave ervaring. Onze afspraak verviel en we hadden een lid uit de wijk bij ons die net terug is van zending. Dus we gingen in de buurt langs de deuren en we klopten op een deur van het huis van een gezin. De vrouw luisterde heel aandachtig de hele tijd en we konden een sterk getuigenis delen. Ik voelde de Geest door me heen werken, of middels mij. Ik voelde wat ingevingen en ze nam een Boek van Mormon aan. In eerste instantie was ze helemaal niet zo heel erg geïnteresseerd, maar uiteindelijk aanvaarde ze een Boek van Mormon en ze wilde dat we nog een keer langskwamen. Helaas had de echtgenoot helemaal niet geluisterd en toen ze vroeg wanneer we konden langskomen, zei hij dat ze er niets mee te maken wilden hebben. Maar toen zei zij: “nee, ik wil dit boek lezen.” Nou, dus er was even wat spanning, maar gelukkig hield ze het Boek. Het lid dat bij ons was, woont heel dichtbij haar en hopelijk kunnen we binnenkort nog een keer langs gaan.

Dinsdag was de beste dag van de week bij verre. We hadden districtvergadering in de ochtend en iedereen had de opdracht gekregen een kleine toespraak van een paar minuten voor te bereiden uit “Predik Mijn Evangelie”. Ik had als onderwerp: Wanneer ben ik een succesvolle zendeling. Grappig genoeg was dat nou precies iets dat ik nu moet leren en probeer te leren. Enkele dagen voordat ik deze opdracht kreeg stuurde mijn moeder mij een brief met bijlage. In de bijlage was een gedichtje over een zendeling die helemaal niet het gevoel heeft dat hij succesvol is. Ze werkten hard, maar vaak is helemaal niemand thuis of geen succes aan het einde van de dag. Toen ik dat voor het eerst las, voelde ik heel duidelijk dat ik mijzelf daarmee kon associëren. Je voelt je regelmatig zo. Doe ik wel genoeg mijn best? En toen kreeg ik deze opdracht. Daarnaast had de maandag voor afgelopen dinsdag de zendingspresident een klein mailtje naar mij gestuurd, bijzonder geïnspireerd, hij schreef het volgende: “You set the goals and then try your very best. The succes is not in the figures but rather in the EFFORT. The Lord will notice your efforts and bless you in due time. Just be patient.”

Dus samen met dat berichtje en het gedicht van mijn moeder had ik mijn toespraak bijna klaar. Ik deelde het gedicht in mijn toespraak. Nou, ik moet zeggen dat tranen over mijn wangen stroomde want het is zo waar. Vele andere jongens waren ook in tranen. De districtmeeting was sowieso al heel speciaal. We keken de “Special witnesses of Christ before the talks” van Jeffrey R Holland, super sterk en één van de elders deelde een heel persoonlijk getuigenis vlak voor mij. Na afloop zei elder Bringhurst (hij en zijn vrouw zijn een ouder zendingsechtpaar en gaan nu naar huis), het was hun laatste districtvergadering, dat dit de meest geestelijke Districtsvergadering ooit was. En ik denk dat we allemaal heel sterk de Geest konden voelen. We konden allemaal zo sterk voelen hoeveel Hemelse Vader van ons houdt, dat hij zijn Zoon Jezus Christus opofferde voor ons en dat Christus gewillig was het te doen. Het was heel erg op de Heiland gericht en heel speciaal.

Tracey, de mevrouw die accepteerde om gedoopt te worden, belde ons deze week en zei dat ze het wil uitstellen!!!! Ze is nu gewoon te druk. Gelukkig kregen we haar deze week ergens te pakken. We waren aan het wachten voor de bus en ik voelde dat we haar moesten bellen. Dus dat deden we en we kregen haar te pakken. We zeiden dat het geen probleem was om de datum te verzetten naar volgende maand, maar dat we haar wel heel graag wilde zien in de tussentijd, al is het voor nu maar 1 keer per week. Gelukkig vond ze dat goed en we hopen haar woensdag te zien. Nou, afgelopen woensdag gingen we langs een minder actief lid en daarna aankloppen in het gebied. We vonden een mevrouw, 25 jaar oud, met een jongetje van 3, die heel erg slim is voor zijn leeftijd. We deelden een eerste les met haar. Ze vertelde ons dat toen ze elf was ze ook zendelingen had ontmoet en dat ze altijd al gedoopt wilde worden. Dus we nodigde haar uit om gedoopt te worden en ze zei: “yes, please guys”. Of zoiets, ik kan me alleen herinneren dat ze please zei. Is dat niet speciaal? We gaven haar de datum om gedoopt te worden op de 14e augustus.
We spraken af haar op vrijdag weer te zien, voor meerdere redenen kwamen we vrijdag pas een uur te laat daar aan. Ze was er niet. Zaterdag weer geprobeerd, was er niet, gisteren zijn we maar liefst drie keer na de Kerk naar haar huis gegaan en iedere keer was ze er niet. Dat zorgde natuurlijk voor wel wat teleurstelling, maar we hadden het wel heel hard geprobeerd. We hebben haar ook iedere keer een kaartje in de bus achtergelaten met ons nummer en het verzoek ons te bellen.

Daarnaast was zaterdag een bijzondere dag. We hadden eindelijk weer een les met Jordan, hij is een jongeman van 14 en komt al voor redelijk lange tijd naar youth omdat zijn oma lid is van de Kerk en om bepaalde redenen woont hij bij zijn oma. We deden een les uit het kinder boek van Mormon omdat hij moeite heeft met lezen. We spraken over Ammon en zijn voorbeeld naar koning Lamoni en de indruk die hij op hem maakte door zijn voorbeeld. Daarna vroegen we hem wie een voorbeeld voor hem was. 'YOU' , zei hij. Op dat moment wist ik even niet zo goed wat te zeggen, maar ik voelde me zo vereerd en dankbaar. We spraken over Jezus Christus en het volgen van zijn voorbeeld en dat één van de dingen de doop was waarin Jezus een voorbeeld heeft gegeven. Hij wordt echter veel gepest op school en is bang zijn temper te verliezen. Daarom wil hij nog niet gedoopt worden. Maar we vroegen hem erover na te denken en altijd indachtig te zijn: “wat zou Jezus doen?”

We hopen deze week Jordan, Tracey en Becky een datum te geven om gedoopt te worden, dus laten we maar bidden daarvoor. We gaan niet meer ons doel halen om 5 dopelingen te hebben deze maand/overplaatsingen, maar als we 5 ijzersterke onderzoekers kunnen vinden voor de volgende moves dan hebben we in ieder geval iets om mee te werken. We vinden het nu heel erg moeilijk om soms onderzoekers te vinden. We hebben niet zo veel onderzoekers. Gelukkig hebben we ook minder actieve leden om mee te werken en één belde wij deze week. Ze zei dat ze van plan was om sterk terug te komen, dat het beter met haar gaat en dat ze dus weer actief wil zijn! Ze is de afgelopen 3 weken naar de kerk gekomen, dus dat is wel weer heel gaaf!

Ik moet er helaas alweer van door.

Ik ben zo dankbaar voor alle goede herinneringen waar ik op kan terugkijken. Mijn familie en vrienden zijn het waar ik aan denk wanneer het moeilijk is. Tot volgende week!


Elder Peschier