Ons geloof voeden

Mam, weet je nog dat je me zei, dat alle ervaringen die ik zover heb opgedaan voor mijn zending, me tot nut zouden zijn hier op zending. Afgelopen maandag een weekje terug, na P-day hadden we een teach met een potentiële onderzoeker, een mevrouw (30) en drie kinderen. We spraken haar aan op straat over eeuwige gezinnen en zij zei: "Ja, daar wil ik graag wel meer over leren." Dus we gingen langs, maar helaas waren ze er niet. Er is echter een jongeman, Jordan die we onderwijzen, die daar heel dichtbij woont. Dus we gingen naar hem toe kort daarna. Ik zat op de bus daar naartoe heel erg te piekeren over wat we nou met hem moesten delen. Toen terwijl ik in gebed was met hemelse Vader, bracht de Geest in mijn herinnering wat ik altijd met de jonge mannen deed. Als ik een les voor de jongens ging voorbereiden, ging ik altijd bidden dat we een goede geestelijke les zouden hebben, maar dat we ook iets leuks zouden kunnen doen, om de aandacht van de jongens erbij te houden. Een activiteit, iets lekkers, een spelletje, en vaak bracht HV ideeën in mijn hoofd. Nou, dit keer deed de Geest me hieraan herinneren, dus ik dacht, ja we moeten er een leuke les van maken ook! Ik moest denken aan een les die we met de jonge mannen over geloof en vertrouwen in Hemelse Vader hadden gedaan. We lieten Tanner op de tafel staan en we hadden de 4 andere jongens achter hem staan om hem op te vangen. Een beetje bang liet Tanner zich uiteindelijk toch vallen. Nou, datzelfde deden we met Jordan. Ook is er een minder actieve zuster in onze wijk, die nadat we haar komen bezoeken, ons altijd een echt bloem geeft. Die knipt ze dan af van haar bos en geeft ze aan ons. Ik legde de bloem altijd op de tafel en die zou daar voor 2 dagen mooi blijven, daarna ging die dood. Maar ik dacht op een dag, laat ik het in een potje met water doen en kijken hoe lang het blijft leven, VEEL langer! Dus we plukten twee bloemen op de weg naar Jordan en gaven hem de uitdaging om te kijken welke het langst zou blijven leven.

We vergeleken het met de vergelijking in Alma hoofdstuk 32 en net als dat water nodig is om een bloem in leven te laten, zo moet ons geloof in ons hart worden gevoed, met naar de kerk gaan, gebed, en schriftenstudie. Als we dat doen zullen we nooit vallen (Helaman 5:12). Dus de les ging super goed, de Geest was echt heel sterk en dicht bij ons die avond om ons te leiden in wat we moesten doen.

Toen we namelijk naar die eerste mevrouw gingen en ze was er niet, besloten we de buren te proberen, je weet het nooit. We stonden voor de deur van één van haar buren en we hoorde iemand schreeuwen in huis. Dus we zeiden al tegen elkaar, ah oh, dat wordt wat. En ja een zeer chagrijnige mevrouw deed open, en we vroegen haar: "What made you smile today?" En ze kon niet echt antwoorden. Dus toen vroegen we haar of ze op zoek was naar meer geluk. "Nee", zei ze. "Oh", zeiden wij, "dus u bent al volmaakt gelukkig?" "Ja", zei ze. Nou, toen moesten we lachen en we vroegen haar om ons te vertellen hoe ze dat voor elkaar had gekregen, want wij zijn niet volledig gelukkig. Nou toen moest ze toch wel heel erg lachen. Hoewel ze ons niet wilde binnenlaten, lieten we haar met een pass- a-long kaart achter en hopelijk een beetje meer vrolijk. Maar het bijzondere was dat die vragen niet van ons kwamen, ze werden ons ingegeven door de Heilige Geest. Die avond had ik zo het gevoel dat ik in tune was met de spirit en het maakte me heel erg zelfverzekerd bovendien.

We hebben deze week zoveel meegemaakt, hoe kan ik het allemaal vertellen? Dinsdagochtend gingen we een onderzoeker bezoeken, die we die week daarvoor hadden gevonden. Een mevrouw met 2 kinderen, man is niet echt geïnteresseerd. Ze is sceptisch, maar vindt het idee van een eeuwig gezin heel bijzonder. We spraken over geloof en hoe we dingen voor ons zelf kunnen uitvinden door gebed. Toen spraken we over de ervaring van Joseph Smith en hoe hij een antwoord kreeg op zijn vragen. Dus dat ging heel goed. Het is altijd toch best wel eng om een nieuw iemand te ontmoeten. Ze laten je dan in hun huis en je wil gewoon niet dat de situatie onaangenaam is, maar soms heb je dat gevoel een beetje ongemakkelijk, maar gelukkig ging het heel goed en opnieuw konden we haar geïnspireerde vragen stellen. Daarna gingen we naar een onderzoeker genaamd Emma, een alleenstaande moeder met 3 super schattige dochters. Emma is zeer verlegen en terughoudend, toen elder Foong en ik haar vonden, wilde ze ons niet binnenlaten. We deden de eerste les bij de voordeur en daarna ging ze met vakantie. Afgelopen weekend kwam ze terug, we gingen langs maakte een afspraak voor die dinsdag. Maar op zondag stonden we te wachten voor de bus en zij reed langs, we zwaaiden en even later kwam ze terug en vroeg of we een lift wilden. Ja natuurlijk, ze bracht ons helemaal naar waar ze net vandaan kwam, 15 min rijden. Dus dat hadden we nooit verwacht. Dinsdags hadden we een goede les, we deden Follow up over de ervaring van Joseph Smith en keken de DVD van De Herstelling. Daarna nodigde we haar uit om te lezen en te bidden over het Boek van Mormon. Toen we vrijdags terugkwamen had ze het hoofdstuk maar liefst 3 keer gelezen, want ze begreep het niet helemaal. Dus daar spraken we over. Ze kon helaas niet naar de kerk komen omdat ze niet in de stad was, maar hopelijk volgende week. Het is zo bijzonder om te zien hoe ze meer en meer zich begint open te stellen voor het evangelie en hoe ze interesse toont en het wil begrijpen.

Nou donderdag hadden we dus een training in Exeter. Dat gaan we dus elke donderdag of dinsdag doen voor de komende 4 weken om de training die we kregen in de Tempel meer en meer te oefenen met alle zendelingen. Zaterdag gingen we terug naar die mevrouw waarmee we een afspraak hadden op maandag en die er toen niet was. Nu was ze er en ze liet ons binnen. De les verliep moeizaam met haar drie kids, maar we spraken kort over Joseph Smith en de herstelling en de macht om gezinnen voor eeuwig aan elkaar te verzegelen. Dus dat was gaaf, dat ze er was en ons binnenliet.

Zondag hadden we een bijzondere ervaring. We gingen langs enkele potentiële onderzoekers en tijdens het plannen voelde ik dat we in de rest van die straat op de deuren moesten kloppen. Dat hadden we nog niet gedaan. Dus we gingen er naar toe. De potentiële onderzoekers waren er niet, dat geeft niet, we gingen alleen maar even langs. Maar we klopten op de deuren en de eerste 2 huizen was niets, of niet geïnteresseerd. Toen kwam er een man uit het derde huis. Hij ging iets uit de auto pakken. We vroegen, misschien een stomme vraag en dat dacht ik ook toen ik hem stelde, "is dit uw huis?" en hij zei: "nee, het is het huis van mijn vrienden. Zal ik ze even voor je halen?" Dus hij haalde zijn vriend en een man kwam aan de deur. Ik weet niet meer wat we precies zeiden of hoe hij in eerste instantie reageerde. Ik geloof dat hij zei: "oh nee, ik ben niet geïnteresseerd!" Dus we vroegen hem of hij niet gelovig was. "Nee", zei hij: "ik heb zo veel gebeden en niemand heeft antwoord gegeven op mijn vragen." En toen vertelde hij dat zijn dochtertje van 21 maanden nog maar 3 weken te leven heeft. En een beetje overdonderd, zeiden we uiteindelijk, dat wij geloven dat God door mensen werkt en dat wij een antwoord waren op zijn gebed. En we zeiden kort dat we graag met hem zouden spreken over het Plan Hemelse Vader over waar we naar toe gaan en waar we vandaan komen en wat ons doel is. En dat families voor altijd bij elkaar kunnen zijn. En hij zei . "wel ja, dat hoop ik zo." En hij haalde zijn dochtertje Macey. Ze moesten alleen weer terug, want ze hadden bezoek en waren aan het eten. Maar we gaven hem een pamflet van het Plan van Zaligheid en probeerden een afspraak te maken. Hij zei dat ze elke dag in het ziekenhuis zijn, dus weekends zijn meestal okee, maar we konden dus geen afspraak maken, maar hopelijk kunnen we toch langs komen en hij vond dat goed. Bijzonder hè?!
Ik las laatst Alma 22:1, het laatste deel van het vers zegt dat hij werd geleid door de Geest waar hij naartoe moest gaan en zelfs het specifieke huis waar deze zendeling moest zijn (Ammon/Aäron). Nou, ik denk dat we gisteren ook door de Geest daarnaar toe werden geleid.

Nou, dat wilde ik jullie niet onthouden. Ik ben zo dankbaar voor momenten als deze. Het is echt heel bijzonder. Met mij en elder Hatch gaat het goed. We hebben nog steeds wel een beetje moeite met het afwisselen in de lessen. Ik praat nog veel te veel en hij te weinig. Maar we proberen er aan te werken, want opgeven is het laatste wat we moeten doen, ook al voelt het soms zo. Grappig genoeg spraken we daar gisteren over in de kerk. Eén van de dingen die ik besef is, dat Hemelse Vader me probeert te leren om te gaan met tegenslag. Positief blijven wanneer het komt. Een zuster zei gisteren dat in het Boek van Mormon er altijd staat "and it came to pass" (en het geschiedde) en nooit "and it came to stay" (en het bleef zo dat..), dus beproevingen komen en gaan en ze zijn er voor ons om echt van te leren. Dus dat moet ik nu ook leren.

Nou, volgende week kan ik misschien niet mailen, of misschien maar kort, want het is de week van de overplaatsingen. Ik ben heel benieuwd wat er zal gebeuren, want ik ben hier nu al een tijdje geweest. Ik volg wel wat de zendingspresident zegt. Dus misschien mail ik later in de week.

Tot gauw weer!

jullie Elder

Ik zal nooit opgeven

Mam, wat speciaal hoe Hemelse Vader soms met ons werkt hè?! Zo opeens overkomt de Geest je. Afgelopen vrijdag gingen we naar een mevrouw toe. Ik denk dat ik dit al heb verteld, het is ook niet zo heel lang geleden dat we elkaar mailden,maar ze was zo gestrest. Tisha is haar naam. De eerste keer dat we langs haar gingen, accepteerde ze om gedoopt te worden, en hoewel we haar sinds dien 3 a 4 keer hebben gezien, waren het iedere keer maar hele korte bezoekjes. Ze heeft 3 kleine kinderen, ze is zwanger en woont in een nieuw huis. Het is allemaal een beetje veel voor haar, we hebben haar dus ook nog niet echt veel meer kunnen onderwijzen. Hopelijk kunnen we dat morgen wel doen, we hebben afgesproken haar morgen weer te zien. Maar toen we vrijdag dus even langs gingen, was ze opnieuw zeer gestrest en dat hadden we wel een beetje verwacht. Ik heb echter laatst bij de Tempel een Lofzangen- boekje gekocht, een kleintje maar met alle lofzangen er in. Dus we besloten "Did you think to pray" te zingen en toen we bij zo'n beetje de tweede regel kwamen, was het alsof er een soort warme deken over mijn hart werd gelegd, heel teder kwam dat gevoel over mij. En zij kon het ook voelen, want aan het einde van de les was ze in tranen. Muziek is een prachtig middel om de Geest te brengen. Wellicht de volgende keer dat ik foto's stuur, stuur ik ook mijn iPod mee, want dan kunnen jullie er nog wat meer muziek op zetten??!! Elder Hatch speelde "If I could hide to Kolob" in de Avondmaalsvergadering. Dat was heel erg bijzonder en fijn. Ik hou van de zondag omdat ik even de tijd heb om met Hemelse Vader te praten en mijn gevoelens met Hem te delen. Ik hoef me niet al te veel zorgen te maken over andere mensen. Het is even mijn momentje met Hem.

Kerk was verder best wel goed. Helaas waren er geen onderzoekers. Deze week was zeker niet onze beste week, ook niet in nummers, maar we hebben het gevoel dat dat ook komt door de 3 gekke dagen aan het begin van de week. We hebben echter het volle vertrouwen dat deze week wel weer heel erg goed zal zijn. We hebben hier heel veel regen gehad in het weekend.

Eén van de afvoerpijpen van de kerk kon het niet meer houden, dus de hele recreatiezaal is ondergelopen met water en zelfs in delen van de kapel. Dus ja dat is wel sneu, maar hopelijk kan het snel worden gemaakt.

We werken heel erg hard, en ik hoop dat deze week weer heel erg goed zal worden. We willen nieuwe onderzoekers blijven vinden en proberen aankomende zondag in ieder geval 2 mensen naar de kerk te krijgen, want het is nu sinds een lange tijd dat een onderzoeker is gekomen. Ook gaan we proberen meer met de leden samen te werken, ze mee te nemen naar afspraken ed.

Ik mis jullie allemaal wel. Ik heb niet zo veel tijd om aan thuis te denken, maar wil tot jullie getuigen dat jullie een grote krachtbron voor mij zijn. Als ik het moeilijk heb, denk ik aan jullie. Soms vind ik het zwaar, het trainen, de dingen die niet goed gaan en dan wordt het een beetje teveel. Ik zat daar gisteren over na te denk in de kerk en ik kreeg het gevoel, oké dus wie wil dat ik nu opgeef? Satan wil dat. Hij wil ons kapot maken. Ik wil vechten, ik zal nooit opgeven, dat ik wat ik Hemelse Vader heb beloofd.
Ik zal vechten zo hard als ik kan.

Ik moet er nu vandoor, ik zie uit naar jullie lieve briefjes. Ik hoop dat jullie een hele goede week zullen hebben.

jullie Elder

Heel veel geleerd

Het is een beetje later voor jullie dan waarschijnlijk verwacht, maar hier komt toch maar gauw een brief van mij. Ik zal later uitleggen waarom deze nu pas komt.

Wat heerlijk om van jullie te horen!!! Wat ben ik blij om te horen dat jullie mijn briefje aan Concetta hebben ontvangen en precies op tijd ook nog. En wat leuk dat Concetta zo'n leuke verjaardag had. Ik moest wel zeggen dat ik toch wel even bij alles stilstond, toen ik die brief schreef, want ergens wilde ik ook bij dat feestje zijn. Maar ik vind het zo heerlijk om een beetje van beide te hebben. Dat is het! Ik heb een beetje van beide. Ik mag de Heer dienen in Bristol en tegelijkertijd hoor ik van jullie en hoewel ik er niet fysiek bij ben, krijg ik toch een beetje een idee door wat jullie me iedere keer weer schrijven.

De afgelopen paar dagen waren zo giga goed. Veel veel geleerd. De kerk heeft een wereldwijd nieuw leerding. Naast Preach My Gospel is er nu ook de Simplefied Curricullum en het is niet anders dan Preach My Gospel maar een soort van de belangrijkste punten voor ons om meer succesvol te zijn. Het komt neer op de volgende punten: (uit mijn hoofd): Openbaring d.m.v. gebed, aanwezigheid bij de Avondmaalsvergadering, Het Boek van Mormon, mensen niet alleen maar de lessen geven, de rol van de Heilige Geest bij bekeering, hoe te beginnen met onderwijzen, wij nodigen uit, zij leggen zich toe en we doen een follow up en nog enkele andere belangrijke aandachtspunten in PMG. Dus zondagmiddag om 4 uur vertrok ik met Elder Joel, onze super District leider (echt hij is super goed) en de zoneleiders en nog een DL uit Weston Supermare, naar de Tempel. Onderweg kwamen we langs Slough waar 3 van ons hadden gediend, dus de Zone Leiders hadden een eetentje georganiseerd voor ons met deze recente bekeerling. Daarna naar een flat van de zendelingen in de buurt. Sliepen op de vloer en 's morgens vroeg op. Redelijk geslapen gelukkig. Maandag en dinsdag kregen we instructies en praktijk van 9 uur 's ochtends tot 9 uur 's avonds. Phffff, Dat was soms wel even zwaar, maar zo leerzaam, opbouwend en leuk. Overnachtingen waren bij de Tempel. Gaaf om de Tempel zo mooi verlicht te zien. 's Ochtends ging ik een gebedje zeggen en ik keek op uit het raam, het eerste wat je ziet is de Tempel!!! Dus vandaar dat ik niet kon mailen. ’s Maandags werkten elder Hatch en elder Roe (uit Southmead, Bristol) samen in beide areas en ze hebben het erg naar hun zin gehad en goed gedaan. Ik hoop dat hij zich nu prettiger voelt met de telefoon en het kaartlezen, want dat moest hij nu allemaal zelf doen.

Ik heb heel veel geleerd en één van de dingen die er heel erg uitsprong opnieuw voor mij, was met luisteren naar de onderzoekers en tegelijkertijd naar de Geest, het stellen van geïnspireerde vragen en niet bang zijn om een stilte te laten vallen en les geven naar gelang de behoefte van de onderzoeker. |In de MTC, hoewel daar alles in scene was gezet, merkte ik de Geest heel duidelijk in mijn lessen. Hij stuurde mij tot vragen ed. Dat wil ik opnieuw oppakken. Daar wil ik echt aan werken. Wat ik ook voelde tijdens de meetings is dat dit het werk van de Heer is. Wij bouwen letterlijk Zijn koninkrijk hier op aarde. Ik weet dat het evangelie waar is, het is waar en het is zo ongelooflijk bijzonder!! Ik voel het ook nu ik het schrijf en ik hoop jullie ook als jullie dit lezen.

We kwamen net uit een goede teach met twee mensen die we vonden toen we langs de deuren gingen. We spraken over de Herstelling en ze lijken veelbelovend. Dus dat was wel gaaf.

Ook had ik het gevoel om een mevrouw aan te spreken aan de andere kant van de straat. Ik weet niet waarom, maar subtiel staken we over en we spraken haar aan. We spraken over eeuwige gezinnen en hoe zij dit voor haarzelf kan weten. Ik kan haar reactie moeilijk beschrijven ze was zo ontvankelijk, het klonk, denk ik, waar in haar oren. Ze sprak haar zoontje aan en zei:“Hoor je dat??” En ze wilde graag dat we terugkomen!! Gaaf!!

Laatst hadden we ook een uitwisseling, ik met de Districts Leider, elder Joel en ik heb super veel van hem geleerd.
Waar ik mee worstelde, is dat ik soms te veel aan het woord ben en elder Hatch te weinig. Ik bad laatst tot Hemelse Vader hierover, want dit moet gauw veranderen, vond ik. Ik was aan het strijken, maar bad in mijn hart, toen dacht ik, wat deed elder Carr, mijn trainer met mij? En mijn verstand was verhelderd. Ik herinnerde me dat elder Carr zou zeggen tegen mij, okee, ik wil dat jij de leiding neemt tijdens het onderwijzen dit keer en dan hadden we van te voren afgesproken wat we zouden onderwijzen, maar ik moest leiden en dat ga ik proberen meer met elder Hatch te doen.

Ik moet nu gauw president Shamo schrijven.

Hou van jullie!!!!! Ik schrijf maandag weer!

Jullie Elder

Veel wonderen

Nou de eerste echte week met Elder Hatch zit erop. Als ik het zelf zeg was het een lange week, maar ook een goede week. Waar te beginnen....

Dinsdag hadden we dus een Tempelconferentie bij de Tempel. 's Ochtends om 5 uur op, VROEG!, maar enthousiast voor de dag, met de auto van de Zoneleiders naar de zendelingen in Southmead gereden. (20 min). Daarna op weg naar de Tempel. Alles ging goed. Toen we dichter bij de Tempel kwamen, realiseerde ik me dat de tank bijna leeg was... oh oh oooh, dat zal ook altijd gebeuren. Vlak bij de Tempel begon het lampje te branden, dus we namen het eerste beste tankstation en tankte hem helemaal vol. We waren maar net op tijd voor de conferentie. De rit was trouwens zo'n 140-160 miles ongeveer. Dus zo'n 2,5 uur rijden.

We hadden dus eerst een vergadering met de helft van de zending daar. Vanmorgen las ik de aantekeningen door die ik gemaakt had. We spraken veel over de wapenuitrusting van God. Eén van de assistenten van de President zei: “De beslissingen die we in het zendingsveld maken, zullen invloed hebben op de kracht van onze toekomstige families”. Wow, dat is zo'n krachtige uitspraak. Maar ik geloof dat het waar is. President Martin zei onder andere: “Laten we even vurig en hard werken als dat we bidden voor dingen”. Zuster Shamo sprak vooral heel veel over liefde. Hoe liefde en doopdiensten hand in hand gaan. We moeten houden van de mensen. Mensen om ons heen kunnen die liefde zien in ons gelaat en wanneer wij genoeg liefde hebben en zij dat zien, dan zullen ze stoppen en met ons spreken.

Nou, in de middag rond drie uur gingen we de Tempel binnen.
Daarvoor een lunch in het accomodation center van de Tempel. Dat vind ik toch altijd wel grappig en daarna naar de session. Het ging allemaal heel goed en het was dit keer weer heel bijzonder. Ik vond het zo fijn om daar weer te zijn. Ik had het idee dat veel dingen die me daarvoor nog niet waren opgevallen me nu wel opvielen en dat ik meer dan anders in staat was om voorbij alle symbolen te kijken en het idee erachter meer te zien. In de Celestiale kamer bad ik Hemelse Vader om hulp met het trainen. De Verzegelkamer beneden was ook open, dus daar zat ik eventjes. Nou, toen gingen mijn gedachten toch wel heel sterk naar jullie uit en ik was in staat om gevoelens eruit te gooien, die ik met me mee droeg. Eén van de AP's kwam naast me zitten en we spraken over hoe jullie hier verzegeld waren en zijn ouders in de Los Angeles Tempel. Maar het was echt heel fijn. Wellicht dat ik ook naar de London Tempel ga om verzegeld te worden, ik weet het nog niet....

Voor mijn gevoel hebben we heel veel wonderen mee gemaakt deze week. Normaal heb ik mijn planner bij me, maar die ben ik nu dus vergeten en nu kan ik niet terugkijken naar wat we elke dag precies hebben gedaan. Maar er zijn er een paar die ik wel kan delen. O ja, ik kijk heeeeeeel erg uit naar dat pakje, wat een geheimzinnigheid zeg, hahaha, ja misschien vraag ik de verhuurdster (de winkel onder ons appartement is van haar) of zij het kan ontvangen. We zullen zien. Nou ik ben heel benieuwd. :)

Eén van de dingen die we meer wilde proberen is "Finding by the way", dus proberen meer mensen te vinden als we op weg gaan naar afspraken en dergelijke. Dus één van deze dagen, ik voelde de Geest heel sterk en we gingen op weg naar de afspraak en we kwamen een mevrouw met kinderwagen tegen op weg daar naartoe. We begonnen te spreken over eeuwige gezinnen en het Plan van Zaligheid. Ze gaf aan niet zo heel erg gelovig te zijn, maar dit vond ze wel belangrijk. Haar man is wel gelovig en ze wilde het eerst met hem overleggen. Ze gaf ons haar nummer en vervolgens zeiden we een gebed samen. We zullen vandaag proberen contact met haar te maken, want in het weekend zijn ze weg. Dus wie weet. Daarna kwamen we een man tegen, hij was aan het werk en had niet veel tijd. We spraken over een leven na dit leven en hij zei: " ja, dat geloof ik wel", en we vroegen of we konden langskomen om meer te delen, en hij zei "ja, ik woon daar en daar." Dus we zijn langsgegaan. Helaas was hij er niet. We weten ook niet zeker of haar daar woont, want de buren konden ons ook niet helpen. Toen kwamen we bij onze afspraak aan. Dit was een mevrouw bij wie we eerder deze week week op de deur hadden geklopt en we begonnen te spreken en ze zei: “nou, dit is niet zo'n goed moment, want mijn moeder is net overleden”. We spraken toen met haar kort over het Plan dat Hemelse Vader voor ons heeft en dat er leven is nadat we overlijden. We gaven haar een pamfletje van het Plan en we zouden nu terugkomen. Dus we klopten op de deur en een ander mevrouw deed open. Het was haar zus. Nou, hier komt het wonder. Ze zei dat haar zus, die we eerder hadden ontmoet, er nu niet was. We spraken met haar over hoe wat zij ons eerder had verteld en ze zei: “ja, ik kwam deze week een pamfletje tegen dat precies daar over sprak en ik heb het helemaal doorgelezen!” Dus wij legde uit dat we dat aan haar zus hadden gegeven. Ze wil graag samen met haar zus hier eens verder over spreken en vroeg ons maandag op te bellen. Dus we gaan haar zo hopelijk een belletje geven. Dat zou zo gaaf zijn!

Verder met Finding by the way, we hadden een afspraak in een bepaald gebied en die ging niet door. Onze back up om langs een familie te gaan, ging ook niet want ze waren er niet. Dus we gingen langs enkele leden. Onderweg daar naartoe kwamen we een man tegen. We spraken hem aan en hij legde uit dat hij katholiek is, maar zijn geloof in de kerk heeft verloren en meer wilde weten over leven naar dit leven. We legden het uit en zeiden dat we hem ook konden vertellen waar hij vandaan kwam voor we hier waren. Dat vond hij heel interessant en we spraken af hem te zien.
Onderweg naar de bus kwamen we een mevrouw tegen die haar auto aan het uitladen was. We spraken ook haar aan, over leven na dit leven, ze zei dat ze net haar nicht had verloren en wel open stond om meer te horen.

Helaas met deze laatste twee, de man was er niet op de afspraak. We weten ook niet zo goed hoe stabiel hij is en werkelijk op zoek. En de vrouw maakte een nieuwe afspraak met ons, maar toen we langs gingen, deed een kerel open die behoorlijk straight forward vertelde dat ze beleefd naar ons was geweest toen ze ons langs vroeg te komen en niet geïnteresseerd was. Dat was wel heel jammer, maar we hebben onze hoop op voor die twee zussen.

Ik moet zo gaan. Wat gaaf trouwens dat Eric van der Put naar hier komt, niet te geloven, weten jullie al wanneer. Er waren nog meer wonderen, bedenk ik me nu, maar dat moet ik voor later bewaren. Ik moet de President ook nog schrijven. We hebben helaas helemaal niet zoveel onderzoekers op dit moment. Gelukkig zien we echter dat onze finding effort wel degelijk werken. We doen in ieder geval ons best, dat weet ik zeker, het kan alleen maar nog wat efficiënter. Een mevrouw, Anne (50) hebben we uitgenodigd om gedoopt te worden, maar ze is heel erg bang om zich te binden. Ze is katholiek en gaat niet meer naar die kerk en ze is bang dat hetzelfde zal gebeuren als ze nu in de Kerk wordt gedoopt. Verder is ze er okée mee. We weten niet zeker of ze echt een getuigenis heeft dus, daar gaan we op focussen. Onze laatste teach met haar was ze erg veel aan het nadenken. Ze moet dingen heel erg uitdenken en doet het niet zo zeer op geloof. Hebben jullie ook nog tips voor ons?

Ik heb half niet kunnen delen wat ik met jullie wilde delen maar goed. :)
Ik weet dat het evangelie waar is. Ik heb een perfect hope dat eens wij samen als gezin met onze Hemelse Vader en grote Broer Jezus Christus in het Celestiale Koninkrijk kunnen zijn. Deel ook jullie geestelijke ervaringen met mij, dat vind ik altijd fijn.

Ik hou van jullie met heel mijn hart.

Heel veel liefs

your missionary.

Nieuwe doelen

Hi allemaal!

Wat fijn dat Quincy het Avondmaal kon inzegenen. Ooh, dan wens ik toch wel, dat ik even een Avondmaalsvergadering in Den Haag kon bijwonen!

Nou, de afgelopen paar dagen waren best wel goed. Na kort emailen en shoppen op donderdag hadden we 's avonds een etensafspraak met de wijkzendingsleider en daarna een hele goede teach met één van onze onderzoekers. Haar naam is Anne en we proberen haar te helpen toe te werken naar een doopdatum. Ik hoop dat misschien donderdag, als we haar weer zien, we in staat zullen zijn om een datum aan haar te geven. Ze zei dat ze het gewoon een hele grote opgave vind om haar leven zo te leiden als de Heiland, of volgens Zijn voorbeeld. We probeerden haar uit te leggen dat Hemelse Vader alleen maar verwacht, dat we onze best doen, maar we zullen erop terugkomen aankomende donderdag. Had ik jullie al verteld dat we dus de eerste persoon die we op straat aanspraken gelijk meer wilde weten? Gaaf! Maar ze cancelde op vrijdag om langs te komen. We gaan haar zo een belletje geven omdat ze in het weekend geen tijd had. Hopelijk kunnen we haar spoedig ergens zien.

Vrijdag vonden we een heleboel potentiële onderzoekers. Met veel mensen gesproken en enkele mensen vroegen ons om terug te komen. Eén van de dingen die ik heel duidelijk heb gemerkt is, dat de afgelopen overplaatsingen helemaal niet zo heel goed zijn gegaan met onze aantallen. Ook de afgelopen week was niet echt verbluffend. Maar we spraken met de Districtsleider en met een teruggekeerde zendeling in onze wijk gisteren en zij zeiden dat ze nooit echt veel langs de deuren gingen omdat het niet echt heel goed werkt. Met Elder Carr gingen we nooit zoveel langs de deuren als dat we nu deden in de 2e moves. Eén van de dingen die Elder Carr zo'n goede zendeling maakte was, dat hij heel veel finding by the way doet. Dus je zet zo veel mogelijk afspraken op en terwijl je onderweg bent daar naartoe, spreek je met mensen op straat. En als je dan een goede teach hebt gehad, dan ben je zo vol van de Geest dat mensen door dezelfde Geest worden geraakt als je met ze spreekt! Dus dat is wat we echt gaan doen. Moeilijk is dat we nu niet zoveel onderzoekers hebben dus niet zoveel afspraken. Maar we hebben besloten om alle onderzoekers en minderactieven zo vaak mogelijk te zien en ook langs leden te gaan om even een praatje te maken en een geestelijke gedachte met hun te delen. Dan kunnen we gelijk vragen of zij vrienden of familie, collega's of dergelijke hebben die we ook kunnen onderwijzen. Op die manier zouden we meer afspraken moeten hebben en dus meer finding by the way, een betere band met de leden en hen hopelijk ook meer enthousiast maken over zendingswerk. Dus allemaal voordelen zou het moeten brengen. Dus dat is het plan. Ik ben enthousiast, want ik wil gewoon zo hard aan de bak gaan en wonderen zien.

Zaterdagavond we besloten we langs een minderactieve zuster te gaan, zonder dat we een afspraak met haar hadden gemaakt. Ik wilde haar al voor langere tijd bezoeken en een vorige poging bleek ze niet thuis. Maar wel in het weekend, dat zou een betere tijd voor haar zijn. Dus we gingen langs en ze was er en liet ons binnen. Ze is minder dan een jaar geleden gedoopt en voelde zich helaas op een gegeven moment, beledigd door enkele leden en besloot niet meer te komen. We spraken over Joseph Smith en het Boek van Mormon en deelde één of twee schriftteksten met haar. We nodigden haar uit om weer naar de kerk te komen. Elder Carr en ik waren haar 2 keer tegen gekomen en iedere keer was ze erg ontmoedigd en wilde ze niet naar de kerk. Nu zei ze tegen ons dat ze wel zou proberen te komen. Dus wij enthousiast. En Gisteren terwijl we bij de deur stonden te wachten, YES! daar was ze. Helaas was één van haar best vriendinnen zr. Aitchison niet aanwezig, maar een andere goede vriendin kon haar opvangen. Ik weet niet zo goed hoe ze het allemaal weer ervaren heeft, maar hopelijk komt ze langzaam weer terug.

Zondagavond hadden we even geen plannen vlak voor een vergadering in de kerk, dus we besloten maar meteen onze nieuwe plannen in de praktijk te brengen. We gingen een lid bezoeken dichtbij de kerk en het bleek dat zijn zoon net een brand gisterenavond in het huis had gehad. Hele keuken uitgebrand. We hadden hem gemist in de kerk, dus we dachten we, we stoppen even onderweg bij hem en toen vertelde hij ons dit. Was bijzonder omdat ik me niet direct naar hem geleid voelde, maar het was zo fijn en bijzonder om een boodschap met hem te delen en juist toch wel nu hij het nodig leek te hebben.

Ik moet er zo vandoor. Ik hou zoveel van jullie. Zeg maar een gebedje voor ons. Nou, ik wou dat ik langer kon blijven, maar ik moet nu gaan.

Liefs

jullie Elder