Nou de eerste echte week met Elder Hatch zit erop. Als ik het zelf zeg was het een lange week, maar ook een goede week. Waar te beginnen....
Dinsdag hadden we dus een Tempelconferentie bij de Tempel. 's Ochtends om 5 uur op, VROEG!, maar enthousiast voor de dag, met de auto van de Zoneleiders naar de zendelingen in Southmead gereden. (20 min). Daarna op weg naar de Tempel. Alles ging goed. Toen we dichter bij de Tempel kwamen, realiseerde ik me dat de tank bijna leeg was... oh oh oooh, dat zal ook altijd gebeuren. Vlak bij de Tempel begon het lampje te branden, dus we namen het eerste beste tankstation en tankte hem helemaal vol. We waren maar net op tijd voor de conferentie. De rit was trouwens zo'n 140-160 miles ongeveer. Dus zo'n 2,5 uur rijden.
We hadden dus eerst een vergadering met de helft van de zending daar. Vanmorgen las ik de aantekeningen door die ik gemaakt had. We spraken veel over de wapenuitrusting van God. Eén van de assistenten van de President zei: “De beslissingen die we in het zendingsveld maken, zullen invloed hebben op de kracht van onze toekomstige families”. Wow, dat is zo'n krachtige uitspraak. Maar ik geloof dat het waar is. President Martin zei onder andere: “Laten we even vurig en hard werken als dat we bidden voor dingen”. Zuster Shamo sprak vooral heel veel over liefde. Hoe liefde en doopdiensten hand in hand gaan. We moeten houden van de mensen. Mensen om ons heen kunnen die liefde zien in ons gelaat en wanneer wij genoeg liefde hebben en zij dat zien, dan zullen ze stoppen en met ons spreken.
Nou, in de middag rond drie uur gingen we de Tempel binnen.
Daarvoor een lunch in het accomodation center van de Tempel. Dat vind ik toch altijd wel grappig en daarna naar de session. Het ging allemaal heel goed en het was dit keer weer heel bijzonder. Ik vond het zo fijn om daar weer te zijn. Ik had het idee dat veel dingen die me daarvoor nog niet waren opgevallen me nu wel opvielen en dat ik meer dan anders in staat was om voorbij alle symbolen te kijken en het idee erachter meer te zien. In de Celestiale kamer bad ik Hemelse Vader om hulp met het trainen. De Verzegelkamer beneden was ook open, dus daar zat ik eventjes. Nou, toen gingen mijn gedachten toch wel heel sterk naar jullie uit en ik was in staat om gevoelens eruit te gooien, die ik met me mee droeg. Eén van de AP's kwam naast me zitten en we spraken over hoe jullie hier verzegeld waren en zijn ouders in de Los Angeles Tempel. Maar het was echt heel fijn. Wellicht dat ik ook naar de London Tempel ga om verzegeld te worden, ik weet het nog niet....
Voor mijn gevoel hebben we heel veel wonderen mee gemaakt deze week. Normaal heb ik mijn planner bij me, maar die ben ik nu dus vergeten en nu kan ik niet terugkijken naar wat we elke dag precies hebben gedaan. Maar er zijn er een paar die ik wel kan delen. O ja, ik kijk heeeeeeel erg uit naar dat pakje, wat een geheimzinnigheid zeg, hahaha, ja misschien vraag ik de verhuurdster (de winkel onder ons appartement is van haar) of zij het kan ontvangen. We zullen zien. Nou ik ben heel benieuwd. :)
Eén van de dingen die we meer wilde proberen is "Finding by the way", dus proberen meer mensen te vinden als we op weg gaan naar afspraken en dergelijke. Dus één van deze dagen, ik voelde de Geest heel sterk en we gingen op weg naar de afspraak en we kwamen een mevrouw met kinderwagen tegen op weg daar naartoe. We begonnen te spreken over eeuwige gezinnen en het Plan van Zaligheid. Ze gaf aan niet zo heel erg gelovig te zijn, maar dit vond ze wel belangrijk. Haar man is wel gelovig en ze wilde het eerst met hem overleggen. Ze gaf ons haar nummer en vervolgens zeiden we een gebed samen. We zullen vandaag proberen contact met haar te maken, want in het weekend zijn ze weg. Dus wie weet. Daarna kwamen we een man tegen, hij was aan het werk en had niet veel tijd. We spraken over een leven na dit leven en hij zei: " ja, dat geloof ik wel", en we vroegen of we konden langskomen om meer te delen, en hij zei "ja, ik woon daar en daar." Dus we zijn langsgegaan. Helaas was hij er niet. We weten ook niet zeker of haar daar woont, want de buren konden ons ook niet helpen. Toen kwamen we bij onze afspraak aan. Dit was een mevrouw bij wie we eerder deze week week op de deur hadden geklopt en we begonnen te spreken en ze zei: “nou, dit is niet zo'n goed moment, want mijn moeder is net overleden”. We spraken toen met haar kort over het Plan dat Hemelse Vader voor ons heeft en dat er leven is nadat we overlijden. We gaven haar een pamfletje van het Plan en we zouden nu terugkomen. Dus we klopten op de deur en een ander mevrouw deed open. Het was haar zus. Nou, hier komt het wonder. Ze zei dat haar zus, die we eerder hadden ontmoet, er nu niet was. We spraken met haar over hoe wat zij ons eerder had verteld en ze zei: “ja, ik kwam deze week een pamfletje tegen dat precies daar over sprak en ik heb het helemaal doorgelezen!” Dus wij legde uit dat we dat aan haar zus hadden gegeven. Ze wil graag samen met haar zus hier eens verder over spreken en vroeg ons maandag op te bellen. Dus we gaan haar zo hopelijk een belletje geven. Dat zou zo gaaf zijn!
Verder met Finding by the way, we hadden een afspraak in een bepaald gebied en die ging niet door. Onze back up om langs een familie te gaan, ging ook niet want ze waren er niet. Dus we gingen langs enkele leden. Onderweg daar naartoe kwamen we een man tegen. We spraken hem aan en hij legde uit dat hij katholiek is, maar zijn geloof in de kerk heeft verloren en meer wilde weten over leven naar dit leven. We legden het uit en zeiden dat we hem ook konden vertellen waar hij vandaan kwam voor we hier waren. Dat vond hij heel interessant en we spraken af hem te zien.
Onderweg naar de bus kwamen we een mevrouw tegen die haar auto aan het uitladen was. We spraken ook haar aan, over leven na dit leven, ze zei dat ze net haar nicht had verloren en wel open stond om meer te horen.
Helaas met deze laatste twee, de man was er niet op de afspraak. We weten ook niet zo goed hoe stabiel hij is en werkelijk op zoek. En de vrouw maakte een nieuwe afspraak met ons, maar toen we langs gingen, deed een kerel open die behoorlijk straight forward vertelde dat ze beleefd naar ons was geweest toen ze ons langs vroeg te komen en niet geïnteresseerd was. Dat was wel heel jammer, maar we hebben onze hoop op voor die twee zussen.
Ik moet zo gaan. Wat gaaf trouwens dat Eric van der Put naar hier komt, niet te geloven, weten jullie al wanneer. Er waren nog meer wonderen, bedenk ik me nu, maar dat moet ik voor later bewaren. Ik moet de President ook nog schrijven. We hebben helaas helemaal niet zoveel onderzoekers op dit moment. Gelukkig zien we echter dat onze finding effort wel degelijk werken. We doen in ieder geval ons best, dat weet ik zeker, het kan alleen maar nog wat efficiënter. Een mevrouw, Anne (50) hebben we uitgenodigd om gedoopt te worden, maar ze is heel erg bang om zich te binden. Ze is katholiek en gaat niet meer naar die kerk en ze is bang dat hetzelfde zal gebeuren als ze nu in de Kerk wordt gedoopt. Verder is ze er okée mee. We weten niet zeker of ze echt een getuigenis heeft dus, daar gaan we op focussen. Onze laatste teach met haar was ze erg veel aan het nadenken. Ze moet dingen heel erg uitdenken en doet het niet zo zeer op geloof. Hebben jullie ook nog tips voor ons?
Ik heb half niet kunnen delen wat ik met jullie wilde delen maar goed. :)
Ik weet dat het evangelie waar is. Ik heb een perfect hope dat eens wij samen als gezin met onze Hemelse Vader en grote Broer Jezus Christus in het Celestiale Koninkrijk kunnen zijn. Deel ook jullie geestelijke ervaringen met mij, dat vind ik altijd fijn.
Ik hou van jullie met heel mijn hart.
Heel veel liefs
your missionary.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten